Po Tracheotomii

Moja Laura nie potrafi funkcjonować bez filtra używamy Hygrobaby lub Barrierbaby sa takie zielone i brzydkie ale na innych nie potrafi funkcjonowac a bez tym bardziej co się rzadko zdarza.

Ostatnio edytowany przez lula26 (2013-09-13 22:00:25)

Misiek też filtrów nie nosił. W szpitalu mu zakładano, ale wtedy za mocno miał nawilżoną rurkę i trzeba było bardzo często odsysać. W domu nie zakładałam, bo po pierwsze na noc (i podczas dziennej drzemki) włączam nawilżacz, który stoi przy łóżeczku. Po drugie "nosek" przeszkadzał podczas ruszania główką, potem zaczynał grzebać przy tym i uznałam, że obejdziemy się bez tego.
Na spacery zakładamy apaszki. Do kąpieli zakładam śliniaczek- który obcięłam i zakładam nad rurką. Dzięki temu zakrywa rureczkę i chroni przed wodą podczas mycia i zabawy
Przyznam, że mając Rurkowca w domu trzeba czasem wykazać nieco inwencji

Cieszę się, że jesteś pozytywnie nastawiona. Mówiłam, że wszystko strasznie wygląda na początku. Z tygodnia na tydzień jest łatwiej, aż zacznie być to normalne... U mnie też Mama bardzo pomagała, zostawała na noce w szpitalu bym mogła odpocząć. Także to, co piszesz przypomina mi samą siebie
Pozdrawiam i trzymam nadal kciuki.

Hmm...Pisałam tutaj na forum, co przeżywałam w pierwszych dniach.
Zaraz po wykonaniu tracheo, Michu leżał na Neonatologii w inkubatorze. Byłam przy Nim i... chciało mi się ryczeć. Byłam przerażona, załamana. Patrzyłam na to Malutkie, z rurą i zakrwawionym opatrunkiem... Michu był na silnych przeciwbólowych lekach i chyba uspakajających. Przysypiał. Kiedy się budził, patrzył na mnie tymi swoimi wielkimi oczyskami...wtedy najmocniej ściskało mi się serce.
Pierwsze tygodnie spędzone były w szpitalu- już na innym oddziale, gdzie miałam przygotować się do opieki. Szybko nauczyłam się wszystkiego. Zrozumiałam, że nie mam innego wyjścia. Przerażała mnie myśl o wypisaniu Micha do domu, ale podkasałam rękawy, zebrałam się w sobie i twardo uczyłam, oswajałam z nową sytuacją... Była przy mnie rodzina, miałam wsparcie najbliższych. Nie ukrywam, że przepłakiwałam noce... miałam chwile załamania, ale dałam radę.
Poczułam się na tyle pewnie po kilku tygodniach, że sama biłam się o wypisanie Miśka do domu. Wiedziałam, że przy mnie będzie miał lepiej. W domu zacznie się normalnie rozwijać, nie będę musiała znosić zakichanych pielęgniarek i lekarzy, którzy pozjadali rozumy.
Hospicjum pomogło w pierwszych miesiącach, ale nie ukrywam, że nie byli aż tak potrzebni... Doglądali tak często, że miałam już później dość
Michał w domku bardzo szybko doszedł do siebie. Zaczął ładnie jeść. Nawet na buzi się zmienił- w szpitalu ciągle miał podkrążone oczka.
W domu robi się wszystko po swojemu i we własnym tempie, czasie. Jest lepiej.
Obecnie Michał ma prawie dwa latka. Rurka jest codziennością. I mimo, że na początku wszystko poprzewracało się o 180 stopni, to obecnie jest normalnie Michał rozwija się dobrze. Rurka nie przeszkadza już tak bardzo. Czasem trzeba odessać, ale nie tak często jak było to na początku. Higiena rureczki (wieczorna) trwa zaledwie 5 minut. Człowiek doszedł do wprawy we wszystkim (a w pierwszych dniach pamiętam, jak pociłam się przy wymianie gazika haha).

Zobaczysz, że za jakiś czas sama powiesz to samo

Witam,
Nasze pierwsze dni w domu. Raz jest lepiej raz gorzej, a małym trzeba się zajmować jak każdym jednym dzieckiem. Był u nas lekarz z hospicjum, bardzo mnie uspokoił to konkretny człowiek takie zrobił na mnie wrażenie zobaczymy czas pokaże. Mały chyba się już przyzwyczaił do nowego miejsca. Tak po prostu chciałam się z wami podzielić tym wszystkim. pozdrawiamy

Witam,
Jak wcześniej pisałam jesteśmy już w domku, rozglądam się za dobrym lekarzem i z waszych opinii wynika że najlepiej udać się do Katowic do dr Bieleckiego tylko tak się zastanawiam czy damy radę od nas jest około 6 godzin jazdy samochodem czy wybieracie się w tak dalekie podróże?

Miło czytać, że już jesteście w domku. Mu jeździliśmy do Katowic i młody dawał rade. Czasem było tak, że jechaliśmy rano, endoskopia i w ten sam dzień wracaliśmy. Nie było większych problemów:)

my tez mamy maleńkie mieszkanie i malej nigdy to nie przeszkadzało-natomiast z zębami obylo sie bez gorączek itp.tylko że mała ma wiele wad więc zęby dostawała później niz inne dzieci ost.piatki wyszły jak miała 3,5 roku,a pierwsze normalnie.

U nas ząbkowanie przeszlo bez goraczki i tak na prawde bez wiekszych problemow. Jak większość dzieci był marudny, ale oprócz wiekszej ilości wydzieliny, nie bylo problemow.