Po Tracheotomii

Myślę, że tu mogę sie podzielić wrażeniami z pierwszych dwóch dni pobytu Julki w domu po tracheotomii... Jest nieźle. Bałam się, że będzie gorzej. To zasługa personelu szpitalnego, który od ponad tygodnia przygotowywał nie do wyjścia do domu. Codziennie przyjeżdżałam rano na kąpiel, zmianę opatrunków, karmiłam sama, odsysałam. I jakoś mi to w domu poszło. Gorzej z organizacją miejsca pracy Pokój wygląda na jedno wielkie wysypisko - tu gaziki, tu cewniki, pudła z filtrami, rury do respiratora zapasowe, pielucha, strzykawki, kocykli, zabawki, wałki - meksyk - a w tym wszystkim moje uśmiechnięte dziecko... Może kiedyś jeszcze będę miała porządek
Noc też minęła spokojnie, mimo że pulsoksymetr nie ma alarmu (?)... Nawet go nie włączałam na stałe (szkoda paluszków - bo dostałam na zatrzask gumowy). A Julka (tak jak ja) przespała calusieńką noc od 21:00 do 6:30 w swoim własnym łóżeczku. Obudziła się na budzik taty.
Od rana jest chill out'owo
Jedno co zaobserwowałam, to że częściej ją trzeba odsysać z rurki niż w szpitalu - więcej jest na rękach, częściej zmieniamy pozycje i miejsca przesiadywania.
Zaczynamy też pracować nad połykaniem (Julia przed szpitalem zjadała wszystko bez problemów, ale dwa miesiące tylko na sondzie robią swoje). Cieszę się, że ssie smoczka, to chyba dobrze wróży.
To by było na tyle moich codziennych spraw. Jest fajnie (oczywiście jak na tą sytuację) i oby tak zostało.