Po Tracheotomii

Witaj, jak pisala Kasia, powinno sie zrobic rezonans i wybrac sie do neurologa. Co do sondy, Kubek tez nie mial odruchu ssania i tak na prawde nie nauczyl sie, dlatego niemalze od poczatku karmiony byl lyzeczka. Nauczył sie, powoli, ale skutecznie. Natomiast co do chorowania w domu...mam mieszane odczucia. Jas jest malutki, lepiej pobyc chwile w szpitalu, niż później zalowac, ze sie tego nie zrobilo. Wenflon nie jest tylko dojsciem dla antybiotyku, ale zabezpieczeniem, ze w razie naglego pogorszenia stanu zdrowia, podaja natychmiast leki dozylne. W przypadku choroby w domu, moze pogotowie nie zdazyc dojechac. Pozdrawiam, Kaska

Witam,
Moja Zuza również urodzona w zamartwicy, jest po tracheo. Początki były trudne. Często miała infekcje oskrzeli i płuc. Tak jak Was,kierowali nas najczęściej na szpital. Na samą myśl byłam chora. Prawda jest taka, że lekarze robią to z dwóch powodów:
1- Bo mają czyste sumienie i święty spokój z dzieckiem, z którym nie bardzo wiedzą co zrobić.
2- Czasami to jednak najlepsze wyjście. Jeżeli infekcja przebiega z silnymi dusznościami itp., antybiotyk podany przez wenflon szybciej zadziała i są to z reguły antybiotyki dużo silniejsze od tych, które możemy stosować w domu. Poza tym w szpitalu na bieżąco mogą robić morfologię i inne wyniki, które są konieczne.
   Nasza córcia ma już 2latka. Przechodzi infekcje dużo łagodniej niż wcześniej i teraz obywamy się bez szpitala. Musisz uzbroić się w cierpliwość, maluszek powoli będzie silniejszy i będzie lepiej przechodził choroby. Jeżeli widzisz, że infekcja nie jest bardzo groźna, walcz z lekarzem o leczenie domowe. Ja na początku słuchałam się lekarzy z klapkami na oczach. Z czasem nauczyłam się lepiej swojego dziecka i po przejściach w szpitalach zaczęłam walczyć o małą. Jeśli uważam, że nie ma potrzeby leczenia szpitalnego, to nie zgadzam się na nie. Mam w domu potrzebny sprzęt, znam dziecko i przede wszystkim wiem na ile jestem sobie w stanie poradzić z chorobą małej. Najbardziej zbuntowało mnie traktowanie w szpitalu chorych dzieci, tak jakby nic nie czuły. Nigdy nie zostawiam małej samej w szpitalu. Zawsze jestem z nią, choć raz kosztowało mnie to 920zł za pobyt.
       Jeśli chodzi o jedzenie to walczcie. Mały wzmocni się i powinno mu być łatwiej. Podobno każde dziecko można nauczyć jeść. Jeżeli synek bardzo ulewa, to może być konieczna operacja na refluks. Moja mała ma do tej pory problemy z odbijaniem,a ulewanie zaczyna się wraz z infekcją. Zuzia zaczynała już sama jeść małe ilości, ale później trafiliśmy do szpitala z powodu infekcji. Doktor stwierdziła, że nie wolno mi małej karmić, że mamy założyć PEGa. W szpitalu byliśmy 3tygodnie i po powrocie mała już nic nie chciała jeść przez buzię. Straciliśmy wszystko co wcześniej osiągneliśmy.
        W sprawie drżeń nie pomogę, bo chociaż to Zuzę narazie omija.
Pozdrawiam

Witaj Mamo Jasia.

Jeśli chodzi o drżenia to moim zdaniem mogą być małe napady padaczkowe . U mojego synka padaczka na początku miała niejasne objawy, ale powtarzalne stąd zwróciły one naszą uwagę - znikały po dotknięciu ręką jego buźki lub ręki. Nasz mały reagował także na buziaka. Padaczka u nas zaczynała się bardzo delikatnie i z miesiąca na miesiąc przybierała na sile. Lekarze często bagatelizują pierwsze objawy, a sprzęt za słaby by wykazać wyraźne sygnały.

Co do infekcji ....
Mój synuś miał praktycznie na początku co 3-4 tygodnie infekcję. Do 6 mies. lądowaliśmy w szpitalu, a potem gdy juz można było podawać leki doustnie lekarze sami oszczędzali nas by nie łapał zarazków szpitalnych, bo chłonął wszystko jak gąbka. Wszystko zależy od lekarza, bo tak naprawdę zastrzyk z antybiotykiem w domu może zrobić pielęgniarka środowiskowa, a inhalacje, które podawane są w szpitalu można zrobić na swoim sprzęcie. Wszystko zależy od wirusa i stanu małego.
Infekcje u nas także były m.in. od zachłystywania się przy jedzeniu.
Jeśli więc chodzi o naukę połykania to u nas z każdym dniem było coraz gorzej. Musieliśmy założyć sondę, potem peg.

Powodzonka

Ostatnio edytowany przez atusia (2013-01-02 20:43:05)