Po Tracheotomii

Cześć, niektórzy nas już troszkę poznali. Jak w tytule – jestem mamą Dawidka, rocznego chłopca o roześmianych oczkach. Nasza historia zaczęła się pewnie jak większości z Was – niespodziewanie. Radość z nadejścia upragnionego wyczekiwanego dziecka. Dawidek od urodzenia był dzieckiem bardzo grzecznym aczkolwiek silnym, dlatego nikomu nie przyszłoby do głowy myślenie, a co dopiero szukanie choroby u Dawidka. Do 5 m-ca rozwijał się prawidłowo; poddawał się do siedzenia, przewracał się z pleców na brzuch i na odwrót. Nawet starał się czołgać i nagle…. Zapalenie płuc, szpital, osłabienie, ruchowo Dawid był nie do poznania. Przestał poddawać się do siedzenia   i przewracać. Myśleliśmy ze to osłabienie po chorobie i że dzięki rehabilitacji dojdzie do siebie. Niestety… jak miał 9 m-cy zaczęliśmy z mężem ‘szukać’ przyczyn poważniejszych i wyszukaliśmy… SMA (nie wiadomo czy I czy II). Dawidek 7 sierpnia będzie miał swoje 1 urodzinki. Nie siedzi sam (zbyt słabe plecy), rączki podnosi  będąc w pionie tylko do 90 stopni (na leżąco zrobi nimi wszystko), nóżek nie podnosi ale zaczął nimi więcej ruszać. Sam oddycha, sam połyka, głośno gaworzy…:-) Wciąż idzie do przodu… pewnie jak większość z Was – czekam na CUD
Nie jest nam łatwo, wciąż brniemy z mężem po ‘głuchych’ i ‘ciemnych’ uliczkach, w których szukamy wsparcia , porady, dobrego słowa… (jak dobrze ze JESTEŚCIE)
Liczę na Waszą pomoc
Pozdrawiam serdecznie
Lucyna

P.S. zdjęcie Dawidka jest już w galerii :-)