Po Tracheotomii

Staramy się odłączać Precla w miarę jego możliwości codziennie - na rehabilitację, kąpiel itp. Szymek jednak bardzo lubi gdy jego oddech jest wspierany przez maszynę i samodzielnie oddycha tylko gdy się czyms bardzo zajmie i "zapomni" o respi. Kiedys spędzaliśmy bez respiratora cały dzień, jednak od kilku miesięcy ten okres skrócił się do ok 2 godzin na dobę.

Antek śpi z respiratorem, a wciągu dnia ok. 2-3 godzin z respi. a w czasie infekcji całą dobę z maszyną, no i nie żałujemy sobie wspomagania w tak parne dni jak wczoraj. Ale nie było łatwo przekonać Antka do respiratora.

Szanowni Panstwo:) a czy istnieje jakas mozliwosc w wentylacji domowej inwazyjnej, cwiczen oddechowych zeby nauczyc sie na nowo oddychac bez maszyny? Dlaczego pytam? - poniewaz mam mamę od trzech tygodni non stop podlaczona do respiratora i powoli jej wlasny oddech zanika. Do tej pory miala ich 5 na minute a teraz ma 1-2  lekarze kazali sie pogodzic z tym, że respirator zostanie z nami na dlugie lata ale jak to mowia - Nadzieja umiera zawsze ostatnia

z gory dziekuje i pozdrawiam


ps Wiem, ze to forum o maluszkach ale moze ktos sie wypowie w tym temacie?

Aneta
moje gg 4453178

wszystko zależy od stanu chorego i jednostki chorobowej.
moje chłopie jest po wypadku. oddycha z respiratorem  już 4 lata. dalej ma "napęd oddechowy" - ja go odłączam od respi codziennie na inhalacje (.0,5 h) (wtedy konieczny jest tlen, inaczej saturacja spada). nie zawsze się udaje oddychać efektywnie - gorsze samopoczucie, pogoda - to wszytko wpływa na komfort i wydolność oddechową. ale biorąc pod uwagę, ze wrócił do domu tlenozależny, a teraz potrzebuje tlenu tylko  w czasie  samodzielnego oddechu no i oczywiście infekcji, to mogę powiedzieć, ze  jego umiejętności oddychania posuwają się naprzód.
Każdy przypadek jest inny, każdy pacjent jest inny- nikt Wam nie powie jak będzie - trzeba kochać, walczyć i czekać  - to co boskie będzie dodane lub nie.....
pozdrawiam

Moja Ania (dorosła) używa respi tylko w nocy.
Ale zanim do tego doszło, była podłączona 24h. Trzeba było długiego czasu i powolnego, wręcz mozolnego powrotu do własnego oddechu. Myślę, że osoba dorosła nie zapomina, jak technicznie się oddycha, więc nie trzeba się tego ponownie uczyć. Samodzielny oddech skutecznie i paraliżująco potrafi zablokować psychika chorego, dlatego tak ważne jest - o czym pisały dziewczyny - mocne wsparcie rodziny.

Moja chrześnica ( wcześniej całkowicie zdrowa ) od 3 miesięcy jest na respiratorze, od tygodnia po tracheotomii. Trzy osoby w szpitalu udzielały mi sprzecznych informacji na pytanie czy może sama troszkę oddychać i czy można ja na troche odłączyć. Wydaje mi się, że jak się przebudzi to kręci nozdrzami.

Anestezjolog powiedział, ze jest to wykluczone, bo ta droga jest odcięta, a założona ma rurkę, która nie daje możliwości samodzielnego oddychania.

Rehabilitantka, ze tez jej się wydaje, że nie.

Pielęgniarka, że tak troche może.

No ludzie, jak czytam wypowiedzi na tym forum to juz nic nie rozumiem. Siedzę tak przy niej i chciałabym ją zrozumieć, bo nie może skontaktować się z nami.

Czy dzieci oddychają przez rurkę?

Niestety nie wiemy na ile mózg kontaktuje, na pewno jest ciężko, ale tez mnóstwo strzykaw jeszcze pracuje.