Po Tracheotomii

Witaj,

nie taki diabeł straszny, jak go malują. Dasz sobie radę, bo po prostu... nie masz innego wyjścia:)
Oprócz powyżej wypisanych rzeczy, dorzuciłabym jeszcze zapasową rurkę tracho, gaziki pod rureczkę i ewentualnie pulsoksymetr.
Przyglądaj się wymianie rury i jak tylko będziesz miała możliwość wymień rurę pod okiem lekarzy w szpitalu.
Służymy pomocą, pozdrawiam i trzymam mocno kciuki. Kaska

Żadne pytania w takiej sytuacji nie są głupie

Jeżeli maluch nie ma wspomaganego oddechu, to podróże wyglądają normalnie. Poza tym, że trzeba odsysać od czasu do czasu. Dlatego należy zakupić (bądź z hospicjum pożyczyć) ssak przenośny (na akumulator). Na wszelki wypadek dobrze też dokupić do niego kabelek, ładujący ssak poprzez zapalniczkę samochodową (w razie gdyby podróż była daleka, a ssak rozładowywał się).
My w ubiegłym roku wybraliśmy się do Borów Tucholskich (niedaleko Bydgoszczy), a mieszkamy w Łodzi. Sporo kilometrów, długa trasa... a minęła spokojnie. Częste odsysanie trochę denerwowało, ale ogólnie OK.

Michał dobrze zniósł zabieg i jeszcze tego samego dnia oddychał bez wspomagania. Rana ładnie się zagoiła. Małe dziecko szybko akceptuje zmiany i potem traktuje wszystko normalnie. Przyzwyczaja się żyć z rurką.
To taki nos, tyle, że nieco niżej

Misiu na początku karmiony był przez sondę (rurka wkładana do żołądka przez np nos, usta). Szpital chciał nas tak wypisać, czym byłam przerażona. Dopiero gdy przenieśliśmy Micha do innego szpitala- tam uznano, że należy uczyć dziecko jeść z butelki. Powoli Michu przywykł do smoka. Podczas jedzenia pokarm pojawiał się w rurce, więc musiałam zacząć zagęszczać mleko i kaszki. Do dziś niestety musi jeść gęste papki, wszystko zmiksowane. Choć już lepiej znosi np picie. Nie krztusi się tak często, lepiej połyka.

Kaska ma rację- po zabiegu lekarze powinni wszystko omówić z Wami, nauczyć pewnych rzeczy i najlepiej poproście by pokazano Wam jak wymieniać rurę, bo możecie na wymiany jeździć do lekarzy, ale czasem zdarzają się sytuacje w których niestety będziecie zmuszeni wymienić w domu. Ja byłam tak właśnie "zmuszona" wymienić sama, gdy Misiek zaczął się dusić. Od tamtej pory wymieniam już w domku, bo mniej stresu dla dziecka... w szpitalu zawsze pół dnia czekaliśmy na wymianę). Jednak na początku oczywiście lepiej byście robili to pod nadzorem lekarza.

Dobrze też mieć solankę (roztwór soli fizjologicznej), do zakrapiania rurki (zakrapla się po 2-3 kropelki do rurki by nawilżyło i należy odessać).
Pytaj o co tylko chcesz, chętnie odpowiemy na każde wątpliwości.

Też zastanawiałam się, jak takie maleństwo będzie wyglądało z rurką...mała szyjka, taki delikatny itd. Rura obciera trochę brodę, dlatego najlepiej używać pod nią gazików 10x10 (kupuję w aptece gaziki medyczne w paczce). przecinam je nożyczkami na środku, ale nie do końca i wkładam od góry. Zobaczysz jak taka wymiana gazika wygląda w szpitalu tyle, że tam używają małych gazików i niestety rurka wtedy podrażnia bródkę.

Misiek nie wydaje dźwięków...jakieś tam dziwne, ale nie słowa. Szeptem nauczył się "mówić" mama. Pytałam kilka razy lekarza, czy można byłoby wkładać rurkę foniatryczną. Uważam, że czas najwyższy, by Michał mógł wydawać więcej dźwięków, ale nie uzyskałam odpowiedzi...Lekarz zbywa nas.
Na początku bałam się, że nie będę słyszała płaczu itd...ale powiem Ci, że Michał niemal od początku śpi w swoim pokoju i tak wyczuliłam się na jego "cichy płacz", że zawsze się budziłam. Potem zakupiłam elektroniczną nianię i ona czujnie włącza się zawsze, gdy Michał płakał czy nawet "ciuciał" smoka to pozwoliło mi przesypiać spokojniej noce.
Chciałabym wreszcie usłyszeć jego śmiech czy płacz.

Z każdym pytaniem uderzaj. Możesz nawet pisać do mnie na priv, odpowiem zawsze

Kasiu to mnie uspokoiłaś też, bo my jedziemy we wrześniu właśnie na Litewską Co prawda na badanie i decyzję, co dalej... Chciałam by wreszcie ktoś zdecydował, czy wykonać zabieg, czy też czekać jeszcze... w każdym razie teraz jestem spokojniejsza wiedząc, że są to lekarze dbający o dobro pacjenta.

Jakie są tam warunki na Laryngologii dla rodziców? Można być z dzieckiem na oddziale 24 na dobę? I ilu rodziców może być, jedno czy oboje? Pojedziemy z partnerem i obawiam się, że on będzie zmuszony wrócić do Łodzi na hotele nie uśmiecha się nam wydawać, a nie wiadomo jak długo Michała zostawią.

Stało się jesteśmy po tracheotomii. Jaś zabieg zniósł dobrze, W końcu jesteśmy razem, jedyne co mnie drażni to  to że każdy się nad nami użala. Ja nie chcę litości tylko instrukcji jak z nim postępować, jak odsysać, jak pielęgnować rurkę, ranę wokół. Całkiem źle to nie wygląda. Mały od razu sam oddychał przez rurkę. Jeszcze nie potrafię od czytać kiedy go odessać, ale dopiero jesteśmy ze sobą dobę. Dla mnie dziwne jest to i dla was pewnie również że z litewskiej przewieziono nas na niekłańską i tu uwaga na oddział patologii niemowlęcia. Najlepsza była wczoraj jedna z pielęgniarek bardziej bała się jak ja. Dziś była u nas pani laryngolog obejrzała, zmieniła opatrunek  bo panie pielęgniarki się bały, i poszła. Bardzo mnie dziwi że nie trzeba tak często odsysać tej wydzieliny nie jest tak mocno dużo, może dlatego że Bombel cały czas praktycznie śpi, wymęczyli go.

A mam też takie pytanie czy jak będę go odsysać na przykład będzie mi się wydawało że tam ta wydzielina jest ale będzie jej bardzo mało to czy mogę małego przydusić? Tak mi powiedziała pielęgniarka i żebym cały czas uważała bo to są ułamki sekund i mogę nie zdążyć małego odessać i po prostu nie zdążę. Nastraszyła mnie tym bardzo dziś całą noc przy nim czuwała, ale saturacja cały czas między 95 a 100, czasami spadło do 90.
Mój mały skarb tak kombinuje że  cały czas trzyma rączkę przy tej rurce boję się że ją sobie zatka.

Powiem tak nie jest to najprzyjemniejszy widok, nie jestem najszczęśliwsza pod słońcem, ale jeżeli ma to mu pomóc to zrobię dla niego wszystko, choć baaaaaaaaardzo się boję.

Byłaby bardzo wdzięczna jeżeli jest ktoś z warszawy i miały chwilę czasu żeby się ze mną spotkać, po prostu łatwiej jest porozmawiać z kimś kto wie co się czuję niż tylko słuchać dobrych rad.

A co do pielęgniarek to prawda jedna wręcz mi powiedziała prosto w twarz że one nie umieją pracować z "takimi" dziećmi, że i owszem była tu mama z dzieckiem z rurką ale ona to już wszystko umiała zrobić przy dziecku (tylko że dziecko było 6 miesięcy po zabiegu). Na każdym kroku mi powtarzają że muszę wszystko robić sama i się uczyć, dobrze tylko niech mi ktoś to pokaże. Wiem że nie można narzekać tylko brać się do roboty ale Jaś jeszcze przedwczoraj nie miał rurki, słyszałam jego płacz powoli zaczął gaworzyć a teraz nic tylko świst i te wielkie ciemne oczy które na mnie patrzą i mam ważnie że pytają się dlaczego mamo na to pozwoliłaś.
Na litewskiej Jaś spędził jedną dobę na sali pooperacyjnej.

Ostatnio edytowany przez aniamil22 (2013-08-25 18:22:20)

Tak jak czarna pisze to typowe oznaki kiedy dziecko wymaga odessania z czasem pewnie będziesz juz robiła to rutynowo.nie ma czego sie bac choć wiem że początki sa trudne co do pielegniarek to większośc źle odsysa szczególnie takie maluchy co maja świeżą rurkę za głęboko i nie potrzebnie kilka razy wkładaja cewnik a na dodatek nim krecą.wystarczy raz i jest ok zresztą sama wyczujesz powodzenia.