Dla większości ludzi padaczka jest chorobą, charakteryzującą się występowaniem tak zwanych napadów padaczkowych, które powodują, że chory upada na podłogę, trzęsie się, ma pianę na ustach i oddaje mocz. Starożytni Grecy wierzyli, że taka osoba została owładnięta przez złe moce. Stąd pochodzi także nazwa choroby, która po grecku znaczy: "być owładniętym" lub "zaatakowanym". W języku holenderskim określa się ją jako "upadanie w chorobie". Nazwa ta nie jest prawidłowa, ponieważ nie każdy chory na padaczkę upada w czasie napadu. Podobnie zresztą takie objawy jak: drgawki czy piana na ustach nie zawsze występują.
Na szczęście objawy choroby nie zawsze są tak poważne.
Oczywiście, w czasie napadu drgawkowego (czasami nazywanego również atakiem) traci się kontrolę nad niektórymi czynnościami: jedni tracą kontrolę nad napięciem mięśni, inni nad procesami myślowymi lub funkcjonowaniem pęcherza moczowego...
Zawsze przyczyną napadu są zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego
Co to jest napad padaczkowy?
Napad padaczkowy można najlepiej opisać jako nagłe wyładowania w mózgu. W ich trakcie dochodzi do czasowego przerwania sieci połączeń między milionami komórek nerwowych. W warunkach naturalnych zapewniają one stałą wymianę informacji, co odbywa się w sposób doskonale uporządkowany. U chorych na padaczkę, duża grupa komórek mózgu zaczyna wymieniać między sobą informacje w tym samym czasie. Prowadzi to do chaosu, którego wynikiem jest napad padaczkowy. Na szczęście, mózg ma duże zdolności przywracania uporządkowanego przepływu informacji. Dzięki temu wyładowania drgawkowe zawsze ulegają wygaszeniu. U niektórych osób napady drgawkowe trwają dłużej niż u innych.
Można powiedzieć, że mózg chorego na padaczkę jest bardziej wrażliwy na bodźce niż mózg osoby zdrowej. Czynność mózgu w okresie między napadami jest zwykle porównywalna z czynnością mózgu u osoby zdrowej. Nawet w zapisie EEG, badaniu, które rejestruje aktywność elektryczną mózgu, nie obserwuje się odchyleń od normy. Nie znaczy to jednak, że badanie EEG nie jest wartościową metodą diagnostyczną. Chory na padaczkę jest bowiem "chory" tylko w trakcie napadu padaczkowego. W związku z tym, celem leczenia padaczki jest zminimalizowanie ryzyka wystąpienia napadu. U większości pacjentów, stosowane leki w znacznym stopniu obniżają prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek. Padaczkę możemy rozpoznać pod warunkiem wystąpienia przynajmniej dwóch napadów padaczkowych lub ich regularnego występowania - nawet, jeśli oznacza to tylko jeden napad w ciągu roku. Pojedynczy napad nie uprawnia nas do rozpoznania padaczki. Z tego powodu zwykle nie rozpoczyna się leczenia po pierwszym epizodzie drgawek gdyż nie ma pewności, że wystąpią kolejne; poza tym objawy innych niż padaczka chorób mogą przypominać napad padaczkowy.
http://www.padaczka.net/ źródło
|