Refleksja zwiazana ze zbliżającą się rocznicą śmierci Jana Pawła II. Mój Antoś miał wtedy 4 latka i dla niego to było coś niesamowitego, kiedy w telewizji słyszał i widział sławnego dorosłego człowieka z rurką ( do tej pory miał do czynienia tylko z dziećmi). Chyba tylko dlatego bardzo dobrze pamięta naszego Wielkiego Rodaka , zawsze mu się kojarzy z rurką. Ciekawa pamięć małego chłopca prawda?

Pamiętam to jakby było dziś. Bylam w ciąży z Szymkiem i miałam okropne przeziębienie. Leżałam w łóżku i ryczałam cały dzień. A wieczorem następnego dnia poszliśmy z Maksiem w Aleję Jana Pawła - cała ulica (kilka km długości) była wzdłuż krawężników obstawiona zapalonymi świeczkami, a każda tabliczka z nazwą ulicy obłożona powodzią kwiatów. Myślę, że mój Maksio (wówczas niespełna 5 letni) zapamięta ten dzień do końca życia. Ja zresztą też.